تعداد زیادی از کارگاه‌های تولید پوشاک به‌طور متمرکز در مرکز شهر تهران قرار دارند. محیط کار این کارگاه‌ها دارای بافتی قدیمی و سنتی است و اساسا این مکان‌ها براساس استانداردهای یک کارگاه تولیدی بنا نشده‌اند.
از آنجا که عمده‌ترین ناراحتی کارگران این صنف درد در ناحیه ستون مهره‌های گردنی و کمری و شانه و پاهاست لازم است صندلی مورد استفاده این صنف بررسی شود. در کارگاه‌های خیاطی از صندلی‌های متفاوتی استفاده می‌کنند که هیچ‌یک از آنها براساس استاندارد تهیه نشده است. البته بهتر است نام این صندلی‌ها را چهارپایه گذاشت که بیشتر چوبی هستند و طول و اندازه و ارتفاع آنها به هیچ‌وجه تناسبی با اندام کارگران ندارد. این چهارپایه‌ها به دو صورت مورد استفاده قرار می‌گیرند:
۱) چهارپایه‌ای طویل حتی تا ۲ متر که در کنار دیوار قرار دارند و میز چرخ‌خیاطی مقابل آن واقع می‌شود و ۲ الی ۳ کارگر چرخکار از آن استفاده می‌کنند.
۲) چهارپایه‌ای که به‌صورت منفرد در وسط کارگاه قرار گرفته است و کارگر از آن بدون هیچ تکیه‌گاهی استفاده می‌کند. این صندلی‌ها اغلب چوبی و دارای لبه‌های صاف و تیز هستند و کارگران دقایقی پس از شروع کار، دچار خواب‌رفتگی و احساس کرختی و سوزن‌سوزن شدن در ناحیه انگشتان پا می‌شوند و مجبورند برای تسکین درد مرتبا پاها را حرکت و ساق‌ها را مالش دهند.
همچنین به‌علت عدم وجود تکیه‌گاه مناسب، این افراد دچار خمیدگی شدید در منطقه مهره‌های کمر می‌شوند و همین امر باعث ایجاد درد در مهره‌های این منطقه شده و ایجاد عارضه می‌کند.ارتفاع این چهارپایه‌ها هیچ‌گونه تناسبی با وضعیت بدنی کارگران ندارد و در نتیجه باعث به‌وجود آمدن ناراحتی‌های مختلف می‌شود.
مثلا کارگران کم‌سن به‌علت کوتاهی صندلی نسبت به میز کار و برای دید بهتر بایستی کمر و پشت و همچنین گردن خود را راست نگه دارند و عضلات این مناطق را در یک وضعیت نامناسب و در حال انقباض ایزومتریک شدید نگه دارند که پس از مدتی، خستگی شدید و درد به‌وجود می‌آید. به همین ترتیب افراد قدبلند برای کنترل بهتر روی چرخ خیاطی و دید بهتر، مجبور هستند کمر و گردن خود را تا حدود زیادی روی چرخ خم کنند که این قوز شدید در پشت و کمر می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری مانند انحنای خارجی ستون مهره‌ها را ایجاد کند و ضایعات زودرس آن نیز به‌صورت کمردرد و درد در مهره‌های گردن و شانه بروز نماید.
● صندلی مناسب کارگاه خیاطی
استفاده از صندلی مناسب در هنگام خیاطی باعث کاهش مقدار مصرف انرژی و خستگی‌های جسمی می‌شود اما اگر صندلی مناسب با ساختار بدنی فرد استفاده‌کننده و ماهیت کار نباشد، می‌تواند باعث عوارض و ناراحتی‌های استخوانی ـ عضلانی شود.
در وضعیت نشسته، فشار به منطقه مهره‌های کمری ستون فقرات وارد می‌شود. این امر زمانی مشخص‌تر می‌شود که شخص از حالت ایستاده (زاویه ران ـ تنه ۱۸۰درجه) به حالت معمولی (زاویه ران ـ تنه ۹۰درجه) درآید که لگن یک گردش ۲۸ـ۴۰ درجه به‌سمت عقب انجام می‌دهد. این چرخش لگن باعث صاف‌شدن انحنای قسمت مهره‌های کمر می‌شود که تغییر زاویه تقریبا ۲۵ تا ۳۸ درجه است. صاف‌شدن انحنای قسمت مهره‌های کمر فشاری را در دیسک‌های منطقه کمر، رباط‌های خلفی ستون مهره‌ها در این قسمت و اعصاب ستون فقرات وارد می‌کند.
وقتی انحنای طبیعی مهره‌های کمر مسطح و صاف می‌شود، نیروی فشار روی دیسک‌های کمر در حدود ۳۵ درصد افزایش می‌یابد در این حال اگر بار سنگینی نیز جابه‌جا شود جمع این دو نیرو ضربه‌های دیگری را به صفحه بین مهره‌ای وارد می‌کند.
وضعیت مناسب در هنگام نشستن می‌تواند فشارهای استخوانی ـ‌عضلانی را به اندازه کافی کاهش دهد این فشارها در صورت افزایش زاویه بین ران و تنه تقلیل می‌یابند.
به هر حال به سبب وظایف و وضعیت مورد نیاز در کار دوزندگی حفظ چنین زاویه توصیه شده‌ای مشکل است. کارگران راست پا به‌وسیله پدال سرعت حرکت چرخ را کنترل می‌کنند و حرکت زانو در این حال در بالا و پایین بردن متناسب سوزن چرخ بسیار مهم است.
اگر نشستنگاه صندلی دارای شیب تند باشد کارگر از روی صندلی لیز می‌خورد و با پای چپ خود به منظور جلوگیری از لیز خوردن و حفظ تعادل به زمین فشار وارد می‌کند که این امر موجب خستگی شدید پای چپ می‌شود، اگرچه حفظ زاویه ۱۳۵ درجه بین ران و تنه کار مشکلی است اما در تمام صندلی‌ها حتی‌الامکان این زاویه بایستی بزرگ‌تر از ۹۰ درجه انتخاب شود.
بسیاری از صندلی‌های متداول دارای ارتفاع نشستنگاه متغیر در حدود ۱۰ تا ۲۰ سانتیمتر هستند و می‌توانند زاویه بزرگ‌تر از ۹۰ درجه را بین ران و تنه فراهم کنند، اما به علت وضعیت نامناسب نشستنگاه و پشتی نمی‌توانند وضعیت بدنی خوبی را فراهم کنند.
اولین مساله مهم در مورد صندلی‌های متداول فشاری است که از طرف نشستنگاه بر قسمت خلفی ران و از طرف پشتی یا دیوار بر کمر وارد می شود. قسمت خلفی ران شامل بافت نرم و اعصابی است که تحمل فشار زیاد را ندارند برای نشستن راحت روی صندلی زاویه ران ـ تنه بایستی بزرگ‌تر از ۹۰ درجه باشد و تمام فشارهای اضافی روی ران باید حذف شود و از لغزیدن فرد از لبه نشستنگاه جلوگیری شود.
آسیب دیدگی ستون فقرات
گاهی در بعضی از کارگاه‌ها افراد دوزنده از صندلی‌های معمولی مانند صندلی مطالعه استفاده می‌کنند با توجه به این امر باید دانست که عرض زیاد پشتی این صندلی‌ها در اعمالی که کارگر نیاز به انجام آن طی کار دارد دخالت می‌کند به‌طور مثال این صندلی‌ها امکان برداشتن و گذاشتن اشیا در چپ یا راست و پشت‌سر را از افراد سلب می‌کند. بنابراین پشتی بزرگ و پهن این صندلی‌ها حرکات مشخص را محدود و دچار مشکل می‌کند از این‌رو کارگر مجبور به نشستن در جلو صندلی است به همین دلایل فشارهای اسکلتی ناشی از صندلی‌های متداول دوزندگی میزان درد ستون فقرات و ناتوانی‌ها را افزایش می‌دهد.
صندلی جدید براساس نیازهای شغلی و نیز وضعیت صحیح بدنی دوزنده طراحی می‌شود و معیارهایی که در نظر گرفته می شود شامل:
۱) ارتفاع نشستنگاه
۲) زاویه نشستنگاه
۳) زاویه نوسان نشستنگاه
۴) چرخش نشستنگاه
۵) فاصله پشتی
۶) ارتفاع تکیه‌گاه یا پشتی
۷) زاویه پشتی.
نتایج نشان داد که بهتر است وضعیت نشستن به صورتی باشد که تنه به‌طور قائم نگهداری شود و امتداد ران با خط افق زاویه ۱۵ درجه را تشکیل دهد در نتیجه بین ران و تنه زاویه ۱۰۵ درجه به وجود می‌آید.
در طراحی صندلی ارتفاع نشستنگاه و فاصله پشتی از آن مهم است ارتفاع سطح نشستنگاه باید بین ۵۱ تا ۶۱ سانتیمتر قابل تنظیم باشد و به کارگران با طول قدهای مختلف اجازه دهد تا بتوانند زاویه ۱۰۵ درجه را حفظ کنند. فاصله پشتی باید ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر به صورت افقی و از مرکز نشستنگاه به همین اندازه قابل تنظیم باشد پشتی صندلی برای نگهداری و حمایت وضعیت طبیعی مهره‌های کمر و پشتی طراحی و ساخته می شود.
قسمت حمایت‌کننده از استخوان‌های ورکی لگن افقی و کوتاه است. لگن بیشتر وزن بدن را به وسیله فراهم کردن یک سطح ثابت به وسیله استخوان‌های ورکی و سطوح اطراف آن تحمل می‌کند بنابراین استخوان‌های ورکی لگن باید توانایی تحمل وزن اندام فوقانی را داشته باشد.
قسمت حمایت‌کننده ران، محل تکیه‌گاه قسمت خلفی ران‌هاست. این قسمت زاویه ران را با سطح افق در یک زاویه ۱۵ درجه حفظ می‌کند و فشار را در یک سطح وسیع توزیع می‌کند. نشستنگاه از ۳ سانتیمتر اسفنج ساخته شده و قسمت حمایت‌کننده مهره‌های کمر ۱۳ تا ۱۹ سانتیمتر در سمت عقب محل اتصال حمایت‌کننده استخوان‌های ورکی لگن و حمایت‌کننده ران استقرار می‌یابد.
قسمت حمایت‌کننده مهره‌های پشتی تاحدود مهره هفتم پشتی ادامه می‌یابد. بنابراین عرض پشتی صندلی تا حدود ۲۰ سانتیمتر کاهش می‌یابد و فقط به‌عنوان تکیه‌گاه مرکزی در منطقه خلفی تنه عمل می‌کند و از فعالیت بدنی کارگر به اطراف نمی‌کاهد.

 

...........................................................................................................................................

 

 

ورود کامپیوترها به دنیای ما هر چند با مزایای بسیاری همراه بود اما مثل هر پدیده فناورانه دیگری تبعات منفی نیز همراه خود داشت؛ از جمله مهمترین این تبعات می توان به هشدارهای گاه به گاه پزشکان مبنی بر جلوگیری بیماری های ناشی از نشستن های طولانی مدت پشت میز کامپیوتر و خیره شدن به صفحه مانیتور اشاره کرد.
ارگونومی کامپیوتر یعنی مطالعه و بررسی عوامل انسانی در ارتباط با کامپیوتر و یکی ازاهداف اصلی ارگونومی کامپیوتر، تضمین مناسب بودن دستگاه برای استفاده انسان است .

تولید کنندگان تجهیزات وسایل کامپیوتر ( مانند صفحه کلید ، ماوس ، میز و صندلی و سایر وسایل کامپیوتر ) اکنون سعی می کنند تا محصولات را مطابق با اصول ارگونومی طراحی و تولید کنند .
رعایت اصول ارگونومی سبب کاهش ضایعات چشم ، سردرد و کمردرد اپراتورها و کاربران کامپیوترها می شود کاربرد کامپیوتر در زندگی بشر بسیار زیاد است و تعداد زیادی از افـراد سـاعت های متمــادی با کـامپیوتر کـار می کنند ، به همین دلیل شناخت عوامل مؤثر در محیط کار با کامپیوتر اهمیت زیادی دارد . وجود شرایط نامناسب در محیط کاری و عدم توجه به موارد ایمنی هنگام کار با کامپیوتر ممکن است در بلند مدت سبب بروز بیماری ها و ناهنجاری ها شود . بیشتر کاربران در محیط های سر بسته و فضاهای کوچک کار می کنند کمترین ویژگی های یک محیط کاری مناسب برای کاربران کامپیوتر در ادامه آمده است :

▪ وجود سیستم تهویه مطبوع
▪ نورکافی و مناسب
▪ استفاده از میز مخصوص که دارای ابعاد استاندارد باشد
▪ استفاده از صندلی مخصوص کامپیوتر با ارتفاع قابل تنظیم برای جلوگیری از ناراحتی ستون فقرات کاربر
▪ استفاده از زیرپایی برای جلوگیری از بی حسی پا
▪ کف پوش چوبی یا پلاستیکی برای جلوگیری از ایجاد الکتریسیته ساکن .

با وجود رعایت نکات فوق ، باز امکان بروز بیماری های خاص برای اپراتور وجود دارد . کم تحرکی هنگام کار با کامپیوتر ، چشم دوختن در مدت طولانی به صفحه مانیتور و حرکات یکنواخت مچ دست ، ممکن است سبب بروز انواع ناهنجاری ها شوند .

● ارگونومی اجزای موجود در محیط کار با کامپیوتر

اگر برای انجام فعالیت ها در محیط کار از کامپیوتر استفاده می شود ، به منظور جلوگیری از عوارض ناشی از کار با کامپیوتر ، توصیه می شود که اصول ساده ای که در مورد تجهیزات موقعیت و مکان کار با کامپیوتر در ذیل ذکر گردیده ، رعایت شود تا بتوان تا حـدودی ازاین عوارض جـلوگیری کرد :

▪ صندلی :

صندلی مورد استفاده در محیط کار با کامپیوتر باید از خصوصیات زیر برخوردار باشد :
۱) دارای پشتی باشد ، به صورتی که گودی کمر را در بر گیرد و ( پشتی ) از نظر افقی و عمودی تراز باشد .
۲) چرخان باشد .
۳) از هر نظر (زوایا و فواصل) قابل تنظیم باشد .
۴) دارای پایه ای محکم باشد .
۵) روکش آن از جنسی باشد که هوا را از خود عبور داده و سبب تعریق نشود و لغزنده نیز نباشد .
۶) لایه داخلی آن ۲ تا ۳ سانتیمتر ضخامت داشته باشد .
۷) حداقل عرض آن ۴۰ سانتیمتر باشد .
۸) چرخ آن قابلیت حرکت بر جنس کفپوش اتاق را داشته باشد .
۹) ارتفاع آن با ارتفاع میز متناسب باشد .
بر اساس اصول ارگونومی که از سوی سازمان بین المللی توصیه شده ، ارتفاع نشمینگاه صندلی باید ۲۵ الی ۳۵ سانتیمتر پایین تر از سطح میز کار در نظر گرفته شود .

▪ میز کار :

۱) ارتفاع سطح میز کار باید قابل تنظیم باشد .
۲) فضای در نظر گرفته شده برای پاها در زیر میز باید مناسب باشد .
۳) سطح میز کار باید به اندازه ای بزرگ باشد که جای کافی برای تمامی اشیا و وسایل موجود باشد .
وسایلی که در هنگام کار بیشترین موارد استفاده را دارند ، باید در نزدیکی اپراتور و در دسترس وی قرار داشته باشد و سایر وسایل نیز باید به صورتی منظم در جای خود قرار گیرند . لازم به ذکر است که اگر امکان استفاده از یک میز بزرگ وجود نداشــته باشــد ، یا فضـای روی میز کوچک باشد ، می_توان با استفاده از پایه متحرک مانیتور ، ضمن تنظیم فواصل و ارتفاع مانیتور در بهترین حالات مطابق با اصول ارگونومی ، از فضای موجود نیز حداکثر استفاده راکرد که این وسیله با امکان چرخش ۳۶۰ درجه به دور محور خود حرکت وضعی و انتقالی ، قابلیت تنظیم محیط کار را تا حد بسیار زیادی افزایش می دهد و در اثر افزایش قابلیت تنظیم فواصل و ارتفاعات مورد نیاز ، از خســتگی ســتون مهـره ها و سایر اندام ها جلوگیری می شود .
۴) سطح میزکار نباید سفید یا خیلی تیره باشد ، چون به نامساعد شدن شرایط روشنایی کمک می کند .

▪ یک مانیتور :

بطور کلی مانیتورها ، ممکن است دو نوع خطر را برای افراد به وجود آورند که عبارتند از :
الف ) خطر درخشندگی نور و یا انعکاس و بازتاب نور محیط اطراف به چشمان فرد
ب ) خطر تشعشع

از لحاظ اصول ارگونومی ، در هنگام کار با مانیتورها ، خصوصیات و اصول زیر باید مورد توجه قرار گیرند :
۱) بالاترین قسمت صفحه مانیتور در امتداد دید اپراتور قرار گیرد .
۲) فاصـله بین چشــم ها تا صــفحه مانیتور بین ۳۰ تا ۶۰ ســانتی متر و در بعضــی مـوارد در بهترین حالت ، ۴۶ سانتی متر توصیه شده است .
۳) صفحه مانیتور نباید درخشندگی داشته باشد و نور را نیز نباید منعکس کند .
۴) تصاویر روی صفحه مانیتور باید واضح و خوانا باشند .
۵) جهت کاهش انعکاس نور محیط اطراف در مانیتور ، باید ضمن تنظیم مانیتور ، درخشندگی را نیز در منبع تولید آن کنترلکرد ( کاهش داد )
۶) مانیتورها باید در مکانی دورتر از پنجره و در امتداد قائم با آنها قرار گیرند .
۷) برای جلوگیری از انعکاس نور ، پس از تنظیم محیط کار می توان از یک ----- شیشه ای یا نوری استفاده کرد
۸) برای جلوگیری یک زاویه دید مناسب به صورتی که صفحه مانیتور در میدان دید فرد واقع شود ، گردن باید راست نگاه داشته شود و مسیر دید نیز باید به سمت پایین باشد .
۹) جهت افزایش قابلیت تنظیم مانیتور نیز می توان از پایه متحرک استفاده کرد . این وسیله به ما امکان می دهد که با افزایش قابلیت تنظیم فواصل بر اساس اصول ارگونومی ، ضمن قراردادن مانیتور در محل مناسب ( از نظر قرار گرفتن در امتداد دید ) ، فاصله مناسبی را نیز بین فرد و مانیتور به وجود آورد و در نتیجه با پدید آوردن مناسب ترین شرایط دید ، از خستگی چشم و سایر عوارض چشمی و هم چنیــن سایــر ناراحتـی ها و عـوارض استـخوانــی ماهیچه ای ( در اثر وضعیتی که فرد برای مانیتور به خود می گیرد ) جلوگیری نمائیم .
۱۰) در مواقعی که از کامپیوتر برای اموری چون تایپ یا حروفچینی استفاده می شود ، باید از یک نگهدارنده قابل تنظیم ( copy holder ) در کنار مانیتور استفاده کنید .
۱۱) برای جلوگیری از خطرات میادین الکترومغناطیسی ، هیچ گاه نباید در پشت مانیتور قرار گرفت .

▪ صفحه کلید :

۱) صفحه کلید مورد استفاده باید در دسترس فرد و در محلی قرار گیرد که در هنگام کار با آن ، ساعد و بازوها زاویه ای بین ۸۰ تا ۱۰۰ درجه ایجاد نمایند . در این حالت باز و باید به زمین عمود باشد و مچ نباید هیچ گونه فشاری را متحمل شود و نباید به بالا ، پایین یا داخل خم شود . برای این منظور می توان از تکیه گاه مخصوصی استفاده کرد .
۲) صفحه کلید باید از بدنه کامپیوتر مجزا باشد .
۳) صفحه کلید باید بطور دقیق در جلوی فرد قرار گیرد .

▪ ماوس :

۱) امروزه ماوس ها با شکل های مختلف وارد بازار شده اند.بنابراین انتخاب ماوس عامل مهمی در هنگام کار با کامپیوتر است.
۲) حتی المقدور ماوس وصفحه کلید هم سطح باشند.
۳) در هنگام کار با موس ، مچ دست و ساعد بایستی دارای تکیه گاه باشند.
۴) از کلیدهای میانبر به جای استفاده از ماوس کمک بگیرید: مانندctrl+s برای ذخیره کردن و ctrl+pبرای چاپ کردن.
۵) از پدهایی (صفحه های مخصوص ماوس) که امروزه به عنوان پد طبی مطرح است، استفاده شود.

▪ نورپردازی محیط کار:

قرار دادن روشــنایی و انتخاب میزان مناســـبی از نور می تواند توانایی شخص را در هنگام دیدن تصاویر بر روی مانیتور افزایش دهد. اگر روشنایی بسیار زیاد باشد و یا نور بیش از اندازه مناسب بر روی صفحه مانیتور بیافتد ، برای دیـدن تصـاویـر بر روی مانیـتور دچــار مشـکل شــده و نمی توان تصاویر را به وضوح مشاهده کرد، بنابراین موجب خستگی چشم و سردرد می شود:
۱) میز کامپیوتر و مانیتور خود را به گونه ای در محیط کار قرار دهید که پشت به پنجره محیط کار باشد و نور بیرون ازاتاق بر روی مانیتور تابیده نشود و یا از پرده و نور گیر در پشت پنجره ها استفاده شود تا از ورود نور درخشان جلوگیری شود.
۲) ازنورهای مهتابی وخورشیدی بطور ترکیبی در محیط کار استفاده شود تا روشنایی مناسبی جهت خواندن در اختیار داشته باشید.
۳) در صورت استفاده از چراغ های مطالعه، منبع نور را به موازات خط دید خود قرار دهید.
۴) در صورتی که از مانیتور LCDاستفاده می شود،میزان روشنایی بیشتری مورد نیاز است.
۵) منابع روشنایی درخشان که در پشت صفحه نمایش قرار دارند می توانند برای کاربران با کامپیوتر مشکل ایجاد کنندو در واقع دیدن صفحه کار را بطور واضح برایتان مشکل می سازد.
▪ باسک های بی ربط
ارگونومی رشته ای از علوم با بدست آوردن بهترین ارتباط میان کاربران و محیط کار تعریف می شود . ارگونومی با ارزیابی قابلیت ها و محدودیتهای انسان ( بیومکانیک و آنتروپومتری ) ، استرس های کاری و محیطی ( فیزیولوژی کار و روانشناس صنعتی ) ، خستگی ( فیزیولوژی کار و روانشناس صنعتی ) ، طراحی و آموزش و طراحی ایستگاه کاری و ابزارها ( آنترومتری و مهندسی ) سر و کار دارد . بنابراین ارگونومی از علوم و مهندسی تشکیل شده است .
ارگونومی شغلی تلاش می کند تا با بازبینی سیستم های کاری ، آنها را در جهت کاهش استرس های حرفه ای تغییر دهد .

● اصول ارگونومی در صنعت :

اصول ارگونومی در صنعت عبارتند از :
▪ طراحی ، جایگزینی و نگهداری تجهیزات برای ارتقاء بهره وری ، زندگی کاری و کیفیت تولید .
▪ طراحی و تغییر فضاهای کاری و جانمایی کاری برای سهولت و سرعت عملیات خدمات و نگهداری
▪ طراحی و تغییر روش های کاری شامل اتوماسیون و تخصیص وظیفه بین اپراتور و ماشین
▪ کنترل فاکتورهای فیزیکی ( گرما ، سرما ، صدا ، ارتعاش ، نور ) در محل کاربرای تولید بهتر و ایمنی کارکنان

● جنبه های بهداشتی ارگونومی

جنبه های بهداشتی ارگونومی عبارتند از :
▪ پیشگیری از بیماری ها و اختلالات ناخواسته
▪ طراحی بهینه ایستگاه های کاری
▪ بهترین استفاده از منابع و قابلیت های کارمندان